مدل های سنجش تخصص صنعت حسابرس

توضیحات

جزوه مدل های سنجش تخصص صنعت حسابرس

مدل های سنجش تخصص صنعت حسابرس

صفحات جزوه : ۴۹

word + PDF

۱٫ مقدمه:

پیشرفت روز افزون فن‌آوری و گسترش آن در واحدهای تجاری باعث شده است

که رسیدگی و بررسی چنین شرکت‌هایی توسط انسان‌هایی متخصص، امری ضروری به نظر رسد.

از سوی دیگر موسسات حسابرسی به خوبی دریافته‌اند برای این‌که سهم بازار خود را از دست ندهند،

باید موسسات و کارکنان خود را مطابق با الزامات فن‌آوری‌های به روز در صنایعی خاص آموزش دهند.

حسابرسان متخصص، می‌توانند خدمات حسابرسی خود را با کیفیت بالاتری ارائه نمایند.

 

۲٫ حسابرسی

رشد روز افزون و نیازهای فزاینده افراد جامعه توأم با رشد فعالیت های اقتصادی، سبب شده است،

تا فرآیند حسابرسی نیز همگام با این تغییرات، دستخوش تحولات عظیمی‌شود.

تقاضا برای حسابرسی از نقش نظارتی حسابرس در روابط بین مالک و مدیر شکل گرفته است.

براساس نظریه مباشرت (نمایندگی)

روابط بین افراد(حقیقی یا حقوقی) متشکل از مجموعه‌ای از قراردادهاست که در آن طرفین ملزم به رعایت مفاد قرارداد می باشند.

با دو فرض بدیهی، عدم همسویی منافع بین طرفین قرارداد (مالک و مدیر) و منطق اقتصادی هر یک از طرفین قرارداد،

انتظار می رود که مدیر در راستای بهینه کردن منافع خود مبادرت به اقداماتی کند

که تضییع حق مالک را در برداشته باشد. برای اجتناب یا حداقل کردن چنین تضادی، مالک می‌تواند به سیستم نظارتی متوسل شود(اسماعیلی، ۱۳۸۵).

    لزوم حسابرسی

را می‌توان به کمک تئوری نمایندگی نیز توجیه کرد.

یعنی بدلیل وجود انگیزه‌های متفاوت مالکان و مدیران، اعمـال کنترل بر مدیـران از طریق هیات مدیره و حسـابرسی های مستقل انجام می‌شود.

علاوه بر این شرکت‌ها نیز علاقه مندند که به استفاده کنندگان برون سازمانی نظیر سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان، قابلیت اعتماد صورت‌های مالی را به اعتبار حسابرسی شدن آن توسط حسابرسان مستقل نشان دهند.

بنابراین، حسابرسان مستقل ضمن اینکه اعمال کنترل بر مدیران را تسهیل می‌کنند، اعتبار صورت‌های مالی تهیه شده توسط واحد انتفاعی را افزایش می‌دهند(شباهنگ، ۱۳۸۱).

    فاصله بین مدیریت و مالکیت

باعث شد مالکین نتوانند به طور مستقیم بر فعالیت های شرکت نظارت کنند.

عدم نظارت همواره باعث این نگرانی می‌گردد که مدیریت در جهت منافع مالکان اقدام ننماید.

حسابداران به واسطه روابط استخدامی مستقیم، نمی‌توانستند به تنهایی نقش پاسخگویی به نیازهای اطلاعاتی ذی‌نفعان را ایفا کنند؛

چرا که اشتغال آنان در واحدهای تجاری نوعی جانبداری طبیعی از مدیران واحد را نمودار می‌ساخت

که با بی‌طرفی در تضاد بود و ذی‌نفعان همواره نگران بودند که گزارشات حسابداری منتشره با واقعیت مغایر باشد.

سهامداران جهت رفع این نگرانی از حسابرسی صورت‌های مالی بهره می‌گیرند.

در حقیقت فاصله بین مدیریت و مالکیت زمینه ساز ظهور حرفه حسابرسی گردیده است.

اهمیت این موضوع تا حدّی افزایش یافته است که بورس های اوراق بهادار، حسابرسی صورت‌های مالی را برای شرکت‌های عضو الزامی نموده است.

نقش و ماهیت حسابرسی در ارتباط با عدم قطعیت و تردیدهای حاکم بر کیفیت اطلاعات حسابداری گزارش شده مطرح می شود.

حسابرس در خط مقدم رسیدگی، گواهی دهی و نهایتاً اعتباربخشی به ادعاهای مدیریت مندرج در صورت های مالی است.

حسابرسی به عنوان یک سازوکار اجتماعی، برای کمک به نظارت و کنترل رفتار مدیران و به عنوان ابزار نظارتی دولتها است.

در بُعد اقتصادی،

حسابرس به عنوان داور بیطرف و مستقل در روابط اقتصادی، قراردادها و کاهش مخاطرات بالقوه اطلاعات عمل میکند

و اطمینان خاطر و آرامش تصمیم گیران و عموم جامعه را فراهم می آورد.

به عبارت روشنتر، حسابرسی نقش های متعدد اجتماعی، اقتصادی و روانشناختی را برعهده دارد )یاسایی، ۱۳۸۹).

گزارش حسابرسی به عنوان محصول نهایی فرآیند حسابرسی، ماهیت کالای )خدمات( عمومی را دارد

که استفاده از آن مانع استفاده از دیگر خدمات عمومی نمی شود و مصرف آن در انحصار هیچ مصرف کننده خاصی نیست.

این کالای عمومی همانند سایر کالاها و خدمات باید از کیفیت مناسبی برخوردار باشد تا تقاضا برای آن استمرار داشته باشد.

از طرفی حرفه حسابرسی، مانند سایر حرفه ها، برای حفظ جایگاه خود نیازمند کسب اعتماد عمومی است.

آنچه جامعه از حرفه حسابرسی انتظار دارد، ارائه گزارش حسابرسی با کیفیت به جامعه است.

این، ارزش افزوده ای است که تنها حرفه حسابرسی قادر به افزودن آن به اطلاعات مالی شرکتها است.

در این زمینه، وجود آیین رفتار حرفه ای به عنوان رهنمودی برای چگونگی کردار حسابرسان و تجربه به عنوان عاملی اساسی برای درک و به کارگیری بهتر آن حیاتی است.

از دیدگاه آیین رفتار حرفه ای،

حفظ اعتماد عمومی به حرفه حسابداری تا زمانی میسر است

که حسابداران رسمی خدمات خود را در سطحی ارائه کنند که شایسته اعتماد جامعه باشند.

از این رو خدمات حسابداران رسمی باید دربالاترین سطح ممکن و با رعایت ضوابطی ارائه شود

که تداوم انجام این خدمات با کیفیت مناسب را تضمین کند.

پس اگر حسابرسی یک وسیله نظارتی باشد که نقش های متعدد مذکور را بر عهده دارد،

با ثابت فرض کردن سایر شرایط، صورت های مالی که با کیفیت بالا حسابرسی شده اند،

از قابلیت اتکا و اعتماد بیشتری نزد مصرف کنندگان این کالا )خدمت( برخوردار خواهند بود (یاسایی، ۱۳۸۹)

  از سوی دیگر اطلاعات مالی توسط سهامداران بالفعل و بالقوه جهت اتخاذ تصمیمیات اقتصادی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به هر میزان که این اطلاعات به واقعیت نزدیک تر باشد، باعث تخصیص بهینه منابع خواهد شد؛

که نتیجه آن رشد و شکوفایی اقتصاد در سطح ملّی خواهد بود. از آنجا که اطلاعات ارائه شده توسط مدیریت همواره مورد تردید بوده است

و ممکن است مدیریت به منظور رسیدن به اهداف خاص خود، اطلاعات را همان طور که هست نشان ندهد،

از حسابرسی به منظور افزایش اعتبار صورت‌های مالی استفاده می‌گردد.

با توجه به این که یکی از اهداف استانداردهای حسابداری، افزایش قابلیت اتکا بر صورت‌های مالی است

و با توجه به آنچه درباره تردید نسبت به این صورت‌ها از جانب سهامداران بیان گردید، نیاز و ضرورت حسابرسی آشکار می‌گردد.

حسابرسان با اظهار نظر صریح خود بیان می‌کنند که منافع تمام استفاده‌کنندگان از صورت‌های مالی به طور مطلوبی رعایت گردیده است یا خیر.

از آنجا که در برخی موارد مدیریت می‌توانند از بین چندین روش حسابداری دست به انتخاب زنند،

ممکن است مدیریت در جهت اهداف خاص خود و نه در راستای منافع سهامداران، این انتخاب را انجام دهند

در حالی که کماکان  مطابق استانداردهای حسابداری عمل می‌کنند.

پس با توجه به این موضوع که سود یکی از مهمترین عوامل در تصمیم‌گیری ها می‌باشد،

آگاهی استفاده‌کنندگان از قابل اتکا بودن سود می‌تواند آن‌ها را در اتخاذ تصمیم یاری رساند (مشایخی و صفری،۱۳۸۵).

در این راستا، یک موسسه‌ی حسابرسی مستقل و با مهارت، قادر به شناخت ارائه نادرست اقلام صورت‌های مالی مورد رسیدگی بوده

و می‌تواند نسبت به ارائه صحیح آن بر صاحبکار خود تاثیرگذار باشد تا در نتیجه آن اطلاعات مالی قابل اتکایی گزارش شود.

مدل های سنجش تخصص صنعت حسابرس